روان‌درمانی کاهش آسیب؛ واقعیت، دلسوزی، احترام

    در سال 1980، طرفداران سیاست کاهش آسیب با شرکت در اولین کنفرانس کاهش دارو، انجمن بین‌المللی کاهش آسیب را تشکیل دادند تا از این طریق سیاست‌های کاهش آسیب را در سراسر دنیا گسترش دهند. این رویکرد درمانی از مدل درمانی اخیر برای مشکلات مصرف الکل و دارو و انتقادات وارد شده به درمان‌های سنتی نشات گرفت. از جمله‌ی این انتقادات این بود که در رویکرد 12 مرحله‌ای الکلیک‌های بی‌نام، پاکی عملاً به دست نمی‌آید، بلکه فقط نیاز به توقف مصرف ایجاد می‌شود. در این رویکرد، شرط ضروری برای شروع درمان این است که مصرف‌‌کننده نیاز به توقف مصرف داشته باشد. در حالی که عملاً به نظر می‌رسد اغلب مصرف‌کننده‌ها در موقعیتی نیستند که به طور مداوم نیاز به توقف مصرف داشته باشند. از دیگر انتقادات به درمان‌های سنتی اینکه این درمآن‌ها توانسته اند تعداد کمی از مصرف‌کننده ها را جذب کند. بیش از نیمی از آن‌ها در درمان نمی‌مانند یا به طور موثری به ان ها کمک نمی‌شود.مطالعه‌ی 2007 در آمریکا نشان داد که فقط 20-15 درصد مصرف‌کننده‌ها وارد این درمان می‌شدند، 25-15  درصد آن‌ها برنامه‌ی درمانی خود را ادامه دادند و بعد از 4 هفته‌ی اول درمان، فقط 40 درصد آن‌ها پاک بودند.